Read The Little Prince by Antoine de Saint-Exupéry Online

The Little Prince Reviews

• 
  Anne

  There's a huge place in my heart for this little world-in-a-book; I read it first when I was wee, again many times since. A review won't do it justice, so I'll quote one of my favorite passages and risk sentimentality:
  
  ---
  
  "Nothing is perfect," sighed the fox.
  
  But he came back to his idea.
  
  "My life's very monotonous," he said. "I hunt chickens; men hunt me.
  
  All chickens are just alike, and all the men are just alike.
  
  And in consequence, I am a little bored.
  
  But if you tame me, it'll be as if the sun ca There's a huge place in my heart for this little world-in-a-book; I read it first when I was wee, again many times since. A review won't do it justice, so I'll quote one of my favorite passages and risk sentimentality:
  
  ---
  
  "Nothing is perfect," sighed the fox.
  
  But he came back to his idea.
  
  "My life's very monotonous," he said. "I hunt chickens; men hunt me.
  
  All chickens are just alike, and all the men are just alike.
  
  And in consequence, I am a little bored.
  
  But if you tame me, it'll be as if the sun came to shine on my life.
  
  I shall know the sound of a step that'll be different from all the others.
  
  Other steps send me hurrying back underneath the ground.
  
  Yours will call me, like music out of my burrow.
  
  And then look: you see the grain-fields down yonder?
  
  I do not eat bread. Wheat is of no use to me.
  
  The wheat fields have nothing to say to me. And that is sad.
  
  But you have hair that is the color of gold.
  
  Think how wonderful that will be when you have tamed me!
  
  The grain, which is also golden, will bring me back the thought of you.
  
  And I shall love to listen to the wind in the wheat…"
  
  ---
  
  ...more
• 
  emma

  this book was just as lovely the second time as it was the first. (and almost as great in english as in french.)
  
  not sure if i can write extensively on this book. it's just so lovely and wonderful, and it really seems like one of those books that reveals another facet with every reading.
  
  lovelovelove this one.
  
  full review: https://emmareadstoomuch.wordpress.co...
• 
  K.D. Absolutely

  Review After Re-Reading - February 9, 2012
  
  Rating: 3 stars!
  
  Although I still liked it, I have to lower the rating by two stars because:

  1. The book is really intended for children as it is very whimsical and illogical. We husbands cannot give an empty wallet to our wives and tell them that there is our salary inside and expect them to be happy. Honey, here is my wallet, what is essential is invisible to your eyes!
  
  2. Saint-Ex contradicted himself so several times via his characters. For example, he

  Review After Re-Reading - February 9, 2012
  
  Rating: 3 stars!
  
  Although I still liked it, I have to lower the rating by two stars because:

  1. The book is really intended for children as it is very whimsical and illogical. We husbands cannot give an empty wallet to our wives and tell them that there is our salary inside and expect them to be happy. Honey, here is my wallet, what is essential is invisible to your eyes!
  
  2. Saint-Ex contradicted himself so several times via his characters. For example, he left his small planet because he was unhappy with his rose. So, why did he not go back right away since he was able to do so via the migratory birds. Why did he have to let the snake bite him for his soul to go back to his planet? (Ok. This is just my interpretation).
  
  3. This just cannot be in the same rank together with my other top favorite books like Gabriel Garcia Marquez's One Hundred Years of Solitude, Doris Lessing's The Golden Notebook or Vladimir Nabokov's Lolita. Although I admire Saint-Ex, his works (I read two including this) cannot hold candle to the works of these 3 favorite authors of mine. I know this is debatable but it's just a matter of preference.

  However, this is still my favorite children's book along with E. B. White's Charlotte's Web.
  
  To took me so long to figure this for myself: sometimes we love books not because they are really good but because of the memories associated with them. I think that's the main reason why I rated this 5 stars when I joined Goodreads.
  
  Don't get me wrong. While re-reading, this book still put a smile on my face. I just figured today that the reason was the memories. Had this been my first time to read this, I would have rated this, for whatever it's worth, also with 3-stars (I like this!)
  
  Original Review in March 2009 when I joined Goodreads
  
  Rating: 5 stars!
  
  First read in full sometime in 1992 when I was in college
  
  I will not be ashamed to admit that this is my favorite novel of them all. I read this when I was young and I can still recall the detail of each encounter or planet where he went. Who can also forget the famous line: "What is essential is invisible to the eye"? Even Ruffa Gutierrez quoted this line when she competed in Miss World beauty pageant a couple of decades ago. For all its ethereal beauty, meaningful lines and timeless messages, this novel is one that I will read again before I die and I hope Jillian will encourage her kids in the future to read this too. ...more
• 
  Erin

  We are all children in adults bodies. Yes we are, don't think we aren't for one moment. The fact that we WERE, indeed, children, is a huge part of each of us. It is possible to shed a few appreciative tears on every page of this book if you entertain the thought that the pilot IS The Little Prince. Maybe you won't think that--maybe you'll have your own take on the book---that's the magic about it. This book is translated to English from French. If you understand and/or appreciate French, the del We are all children in adults bodies. Yes we are, don't think we aren't for one moment. The fact that we WERE, indeed, children, is a huge part of each of us. It is possible to shed a few appreciative tears on every page of this book if you entertain the thought that the pilot IS The Little Prince. Maybe you won't think that--maybe you'll have your own take on the book---that's the magic about it. This book is translated to English from French. If you understand and/or appreciate French, the deliciousness of that fact can affect you in addition to the sweet storyline itself. The book won't even take you a whole day to read. Consider honoring the Little You that still remains, and resides within you, and read this 'salute' to childhood, to innocence, and to you. It just takes a 'Little' imagination and bravery. ...more
• 
  Ahmad Sharabiani

  574. The Little Prince, Antoine de Saint-Exupéry
  
  The Little Prince (French: Le Petit Prince), first published in April 1943, is a novella, the most famous work of French aristocrat, writer, poet, and pioneering aviator Antoine de Saint-Exupéry.
  
  تاریخ نخستین خوانش: ماه می سال 1982؛ بار دوم سال 1994 میلادی؛ سومین بار ماه فوریه سال 2001 میلادی و پهارمین بار ماه نوامبر سال 2006 میلادی
  
  شهریار کوچولو - کتاب قرن بیستم - آنتوان دو سنت اگزوپری (امیرکبیر و نگاه)، برگردان احمد شاملو، ادبیات
  
  از بچه ها عذر میخوا 574. The Little Prince, Antoine de Saint-Exupéry
  
  The Little Prince (French: Le Petit Prince), first published in April 1943, is a novella, the most famous work of French aristocrat, writer, poet, and pioneering aviator Antoine de Saint-Exupéry.
  
  تاریخ نخستین خوانش: ماه می سال 1982؛ بار دوم سال 1994 میلادی؛ سومین بار ماه فوریه سال 2001 میلادی و پهارمین بار ماه نوامبر سال 2006 میلادی
  
  شهریار کوچولو - کتاب قرن بیستم - آنتوان دو سنت اگزوپری (امیرکبیر و نگاه)، برگردان احمد شاملو، ادبیات
  
  از بچه ­ها عذر می­خواهم که این کتاب را به یکی از بزرگترها هدیه کرده ­ام. برای این کار یک دلیل حسابی دارم: این «بزرگتر» بهترین دوست من، تو همه ی دنیاست. یک دلیل دیگرم هم این که این «بزرگتر» همه چیز را می­تواند بفهمد، حتا کتابهایی را که برای بچه ­ها نوشته باشند. عذر سومم این است که این «بزرگتر» تو فرانسه زندگی میکند، و آنجا گشنگی و تشنگی میکشد، و سخت محتاج دلجویی است. اگر همه­ ی این عذرها کافی نباشد، اجازه می­خواهم این کتاب را تقدیم آن بچه­ ای کنم، که این آدم بزرگ یک روزی بوده. آخر هر آدم بزرگی هم روزی روزگاری بچه ­ای بوده (گیرم کمتر کسی از آن­ها این را به یاد می­آورد). پس من هم اهدانامچه­ ام را به این شکل تصحیح میکنم: به لئون ورث، موقعی که پسربچه بود، آنتوان دو سنت اگزوپه ­ری
  
  من هم برگردان فارسی این شعر بزرگ را به دو بچه ­ی دوست­داشتنی دیگر تقدیم میکنم: دکتر جهانگیر کازرونی و دکتر محمدجواد گلبن
  
  احمد شاملو
  
  گزینش و نگارش: ا. شربیانی ...more
• 
  Brian Michels

  A little review for little prince:
  
  Once you get over the hyped mystique and granduer too often hitched to this little book, I think it's not a stretch to look at it for what it is. The more appropriate title should be: How To Train A Little Fascist. Aside from being obviously sentimental it was also a bit boring. I refuse to let my kid read it.
• 
  Ahmad Sharabiani

  574. Le Petit Prince = The Little Prince, Antoine de Saint-Exupéry
  
  The Little Prince (French: Le Petit Prince), first published in April 1943
  
  شازده کوچولو؛ مسافر کوچولو، شهریار کوچولو و عنوانهای دیگر - آنتوان دو سنت اگزوپری (امیرکبیر و ...) ادبیات، تاریخ نخستین خوانش: سال 1982 میلادی، تاریخ خوانش این نسخه: ماه نوامبر سال 2006 میلادی
  
  با این عنوانها چاپ شده است: شازاده بچکۆله - مهتاب حسینی در 100 ص؛ شازاده چکوله - کردی مترجم مصطفی ایلخانی زاده در 154 ص؛ با همین عنوان ترجمه آرش امجدی در 136 ص؛ با همین 574. Le Petit Prince = The Little Prince, Antoine de Saint-Exupéry
  
  The Little Prince (French: Le Petit Prince), first published in April 1943
  
  شازده کوچولو؛ مسافر کوچولو، شهریار کوچولو و عنوانهای دیگر - آنتوان دو سنت اگزوپری (امیرکبیر و ...) ادبیات، تاریخ نخستین خوانش: سال 1982 میلادی، تاریخ خوانش این نسخه: ماه نوامبر سال 2006 میلادی
  
  با این عنوانها چاپ شده است: شازاده‌ بچکۆله‌ - مهتاب حسینی در 100 ص؛ ش‍ازاده‌ چ‍ک‍ول‍ه‌ - کردی مترجم مصطفی ایلخانی زاده در 154 ص؛ با همین عنوان ترجمه آرش امجدی در 136 ص؛ با همین عنوان وهاب جیهانی در 119 ص؛ شازده وه شله - کردی با ترجمه کورش امینی در 96 ص؛ شازایه توچگه - کردی ترجمه محسن امینی در 127 ص؛ شازده چکول - کردی میلاد ملایی در 54 ص؛ شازده کوچولو مترجم ها: شورا پیرزاده در 99 ص؛ محمد قاضی در 113 ص بیش از شصت چاپ دارد؛ ترجمه ابوالحسن نجفی در 117 ص؛ بابک اندیشه در 106 ص؛ احمد شاملو در 103 ص بارها چاپ شده؛ فریده مهدوی دامغانی در 316 ص؛ مصطفی رحماندوست در 127 ص ده بار چاپ شده؛ اصغر رستگار در 101 ص؛ دل آرا قهرمان در 96 ص؛ حسین جاوید در 120 ص؛ ایرج انور در 140 ص؛ سحر جعفری صرافی در 160 ص؛ مهرداد انتظاری در 87 ص؛ کاوه میرعباسی در 112 ص؛ رضا خاکیانی در 110 ص؛ فرزام حبیبی اصفهانی در 112 ص؛ مرتضی سعیدی در 120 ص؛ مجتبی پایدار در 119 ص؛ رضا زارع در 120 ص؛ پرویز شهدی در 128 ص؛ محمدرضا صامتی در 112 ص؛ محمدعلی اخوان در 105 ص؛ جمشید بهرامیان در 148 ص؛ هانیه فهیمی در 120 ص؛ رامسس بصیر در 104 ص؛ سمانه رضائیان در 104 ص؛ غلامرضا یاسی پور در 96 ص؛ مریم صبوری در 192 ص؛ حسین غیوری در 170 ص؛ مهسا حمیدیان در 51 ص؛ میلاد یداللهی در 102 ص؛ مهری محمدی مقدم در 96 ص؛ زهرا تیرانی در 103 ص؛ لیلاسادات محمودی در 164 ص؛ محمدجواد انتظاری در 120 ص؛ غزاله ابراهیمی در 128 ص؛ مریم خرازیان در 120 ص؛ مدیا کاشیگر در 136 ص؛ محمدعلی عزیزی در 152 ص؛ الهام ذوالقدر در 189 ص؛ فاطمه نظرآهاری در 136 ص؛ زهره مستی در 128 ص؛ حمیدرضا غیوری در 98 ص؛ اسدالله غفوری ثانی در 116 ص؛ شادی ابطحی در 152 ص؛ محمدتقی بهرامی حران در 104 ص؛ محمدرضا صامتی در 176 ص؛ محمدرضا محمدحسینی در 112 ص؛ فهیمه شهرابی فراهانی در 131 ص؛ بهاره عزیزی در 120 ص؛ مولود محمدی در 143 ص؛ شهناز مجیدی در 184 ص؛ هانیه حق نبی مطلق در 111 ص؛ سعید هاشمی در 96 ص؛ سمانه فلاح در 96 ص؛ حمیدرضا زین الدین در 120 ص؛ شبنم اقبال زاده در 88 ص؛ رضا طاهری در 72 ص؛ فاطمه امینی در 220 ص؛ محمد مجلسی 142 ص؛ بهزاد بیگی در 112 ص؛ با عنوان: شاهزاده سرزمین عشق، چیستا یثربی در 54 ص؛ با عنوان: شاهزاده کوچک: مریم شریف در 112 ص؛ هرمز ریاحی در 99 ص؛ با عنوان: شاهزاده کوچولو؛ شاهین فولادی در 120 ص؛ علی شکرالهی در 148 ص؛ با عنوان: شهریار کوچولو: احمد شاملو در 103 ص؛ با عنوان: مسافر کوچولو: فائزه سرمدی در 58 ص؛ علی محمدپور در 12 م؛ با عنوان نمایشنامه شازده کوچولو: عباس جوانمرد در 97 ص؛ با عنوان : شازا بووچکه‌له‮‬‏‫: رضوان متوسل؛
  
  موسسه انتشارات نگاه، چاپ دوم این اثر را با نام «شهریار کوچولو» و برگردان «احمد شاملو» در سال 1373 منتشر کرده است
  
  متن: ...؛ اما سرانجام، پس از مدت­ها راه ­رفتن از میان ریگ­ها و صخره ها و برف­ها به جاده­ ای برخورد و هر جاده ­ای یکراست می­رود سراغ آدم­ها. گفت: سلام. و مخاطبش گلستان پر گلی بود. گل­ها گفتند: سلام. شهریار کوچولو رفت تو بحرشان. همه ­شان عین گل خودش بودند. حیرت­زده، ازشان پرسید: شماها کی هستید؟ گفتند: ما گل سرخیم. آهی کشید و سخت احساس شوربختی کرد. گل­ش به او گفته بود که از نوع او، تو تمام عالم فقط همان یکی هست، و حالا پنج­هزارتا گل، همه مثل هم، فقط تو یک گلستان. فکر کرد: اگر گل من این را می­دید بدجوری از رو می­رفت. پشت سر هم بنا می­کرد سرفه کردن، و برای این­که از هوشدن فرار کند، خودش را به مردن می­زد، و من هم مجبور می­شدم وانمود کنم به پرستاریش، وگرنه برای سرشکسته کردن من هم شده بود راستی راستی می­مرد. و باز تو دلش گفت: مرا باش که فقط با یک گل، خودم را دولتمند عالم خیال می­کردم، در صورتی­که آنچه دارم فقط یک گل معمولی است. با آن گل و آن سه تا آتشفشانی که تا سر زانومند و شاید هم یکی­شان تا ابد خاموش بماند، شهریار چندان پرشوکتی به حساب نمی­آیم. افتاد رو سبزه­ ها و زد زیر گریه. آن وقت بود که سر و کله ­ی روباه پیدا شد. روباه گفت: سلام. شهریار کوچولو برگشت، اما کسی را ندید. با وجود این با ادب تمام گفت: سلام. صدا گفت: من اینجام، زیر درخت سیب. شهریار کوچولو گفت: کی هستی تو؟ عجب خوشگلی. روباه گفت: یک روباهم من. شهریار کوچولو گفت: بیا با من بازی کن. نمی­دانی چه قدر دلم گرفته. روباه گفت: نمی­توانم بات بازی کنم. هنوز اهلی­ ام نکرده ­اند آخر. شهریار کوچولو آهی کشید و گفت: معذرت می­خواهم. اما فکری کرد و پرسید: اهلی کردن یعنی چه؟ روباه گفت: تو اهل اینجا نیستی. پی چی می­گردی؟ شهریار کوچولو گفت: پی آدم­ها می­گردم. نگفتی اهلی کردن یعنی چه؟ روباه گفت: آدم­ها تفنگ دارند و شکار می­کنند. اینش اسباب دلخوری است. اما مرغ و ماکیان هم پرورش می­دهند و خیرشان فقط همین است. تو پی مرغ می­گردی؟ شهریار کوچولو گفت: نه، پی دوست می­گردم. اهلی کردن یعنی چه؟ روباه گفت: چیزی است که پاک فراموش شده. معنی­ اش ایجاد علاقه کردن است. ایجاد علاقه کردن؟ روباه گفت: معلوم است. تو الان واسه من یک پسربچه ­ای مثل صدهزار پسربچه ­ی دیگر. نه من هیچ احتیاجی به تو دارم نه تو هیچ احتیاجی به من. من هم برای تو یک روباهم مثل صدهزار روباه دیگر. اما اگر منو اهلی کردی هردوتامان به هم احتیاج پیدا می­کنیم. تو برای من میان همه­ ی عالم موجود یگانه ­ای می­شوی و من برای تو. شهریار کوچولو گفت: کم ­کم دارد دستگیرم می­شود. یک گلی هست که گمانم مرا اهلی کرده باشد. روباه گفت: بعید نیست. رو این کره زمین هزار جور چیز می­شود دید. شهریار کوچولو گفت: اوه نه. آن روی کره زمین نیست. روباه انگار حسابی حیرت کرده بود و گفت: رو یک سیاره دیگر است؟ _ آره. _ تو آن سیاره شکارچی هم هست؟ _ نه. _ محشر است مرغ و ماکیان چطور؟ _نه. روباه آه کشان گفت: همیشه خدا یک پای بساط لنگ است. اما پی حرفش را گرفت و گفت: زندگی یکنواختی دارم. من مرغ­ها را شکار می­کنم، آدم­ها مرا. همه ­ی مرغ­ها عین هم اند، همه ی آدم­ها هم عین هم اند . این وضع یک­خرده خلقم را تنگ می­کند. اما اگر تو منو اهلی کنی، انگار که زندگیم را چراغان کرده باشی. آن وقت صدای پایی را می­شناسم که با هر صدای پای دیگری فرق داشته می­کند. صدای پای دیگران مرا وادار می­کند تو هفت تا سوراخ قایم بشوم، اما صدای پای تو، مثل نغمه­ ای مرا از لانه ­ام می­کشد بیرون. تازه، نگاه کن آنجا، گندمزار را می­بینی؟ برای من که نان نمی­خورم گندم چیز بی ­فایده ­ای است. پس گندمزار هم مرا یاد چیزی نمی­اندازد. اسباب تأسف است. اما تو، موهایت رنگ طلا است. پس وقتی اهلی­ ام کردی محشر می­شود. گندم که طلایی رنگ است، مرا به یاد تو می­اندازد، و صدای باد را هم که تو گندمزار می­پیچد دوست خواهم داشت. خاموش شد و مدت درازی شهریار کوچولو را نگاه کرد. آن وقت گفت: اگر دلت می­خواهد منو اهلی کن. شهریار کوچولو جواب داد: دلم که خیلی می­خواهد، اما وقت چندانی ندارم. باید بروم دوستانی پیدا کنم و از کلی چیزها سر درآرم. روباه گفت: آدم فقط از چیزهایی که اهلی می­کند می­تواند سر درآرد. آدم­ها دیگر برای سر درآوردن از چیزها وقت ندارند. همه چیز را همین جوری حاضر آماده از دکان می­خرند. اما چون دکانی نیست که دوست معامله کند، آدم­ها مانده ­اند بی دوست. تو اگر دوست می­خواهی خب منو اهلی کن. شهریار کوچولو پرسید: راهش چیست؟ روباه جواب داد: باید خیلی خیلی صبور باشی، اولش یک­خرده دورتر از من می­گیری این جوری میان علف­ها می­نشینی. من زیرچشمی نگاهت می­کنم و تو لام تا کام هیچی نمی­گویی، چون سرچشمه همه ی سوء­تفاهم­ها زیر سر زبان است. عوضش می­توانی هر روز یک خرده نزدیک­تر بنشینی. فردای آن روز دوباره شهریار کوچولو آمد پیش روباه. روباه گفت: کاش سر همان ساعت دیروز آمده بودی. اگر مثلا سر ساعت چهار بعد از ظهر بیایی، من از ساعت سه تو دلم قند آب می­شود، و هرچه ساعت جلوتر برود بیشتر احساس شادی و خوشبختی می­کنم. ساعت چهار که شد دلم بنا می­کند شورزدن و نگران شدن. آن وقت است که قدر خوشبختی را می­فهمم. اما اگر تو هر وقت­ و بی­وقت بیایی من از کجا بدانم چه ساعتی باید دلم را برای دیدارت آماده کنم؟ هر چیزی برای خودش رسم و رسومی دارد. شهریار کوچولو گفت: رسم و رسوم یعنی چه؟ روباه گفت: این هم از آن چیزهایی است که پاک از خاطره ها رفته. این همان چیزی است که باعث می­شود فلان روز با باقی روزها و فلان ساعت با باقی ساعت­ها فرق کند. مثلا شکارچی­های ما میانِ خودشان رسمی دارند و آن اینست که پنجشنبه ها را با دخترهای ده می­روند رقص. پس پنجشنبه ها بره کشان من است. برای خودم گردش­ کنان می­روم تا دم موستان. حالا اگر شکارچی­ها وقت و بی­وقت می­رفتند رقص، همه ی روزهای شبیه هم می­شد و من بیچاره دیگر فرصت و فراغتی نداشتم. به این ترتیب شهریار کوچولو روباه را اهلی کرد. لحظه ی جدایی که نزدیک شد روباه گفت: آخ. نمی­توانم جلو اشکم را بگیرم. شهریار کوچولو گفت: تقصیر خودت است. من که بدت را نخواستم، خودت خواستی اهلی ات کنم. روباه گفت: همین طور است. شهریار کوچولو گفت: آخر اشکت دارد سرازیر می­شود. روباه گفت: همین طور است. شهریار کوچولو گفت: پس این ماجرا فایده ای به حال تو نداشته. روباه گفت: چرا، برای خاطر رنگ گندم. بعد گفت: برو یک بار دیگر گل­ها را ببین تا بفهمی که گل تو، تو عالم تک است. برگشتنا با هم وداع می­کنیم، و من به عنوان هدیه رازی را به تو می­گویم. شهریار کوچولو بار دیگر به تماشای گل­ها رفت و به آن­ها گفت: شما سر سوزنی به گل من نمی­مانید و هنوز هیچی نیستید. نه کسی شما را اهلی کرده، نه شما کسی را. درست همان جوری هستید که روباه من بود: روباهی بود مثل صدهزار روباه دیگر. او را دوست خودم کردم و حالا تو همه ی عالم تک است. گل­ها حسابی از رو رفتند. شهریار کوچولو دوباره درآمد که: خوشگلید اما خالی هستید. برایتان نمی­شود مرد. گفت ­و گو ندارد که گل مرا هم فلان رهگذر، گلی می­بیند مثل شما. اما او به تنهایی از همه ی شما سر است، چون فقط اوست که آبش داده ام، چون فقط اوست که زیر حبابش گذاشته ام، چون فقط اوست که با تجیر برایش حفاظ درست کرده ام، چون فقط اوست که حشراتش را کشته ام (جز دو سه تایی که می­بایست پروانه بشوند)، چون فقط اوست که پای گله گذاری­ها و خودنمایی­ها و حتا گاهی بغ­ کردن و هیچی نگفتن­هایش نشسته ام، چون او گل من است. و برگشت پیش روباه. گفت : خدانگهدار. روباه گفت: خدانگهدار. و اما رازی که گفتم خیلی ساده است. جز با چشم دل هیچی را چنان که باید نمی­شود دید. نهاد و گوهر را چشم سر نمی­بیند. شهریار کوچولو برای آن که یادش بماند، تکرار کرد: نهاد و گوهر را چشم سر نمی­بیند. روباه گفت: ارزش گل تو به قدری است که پاش صرف کرده ای. شهریار کوچولو برای آن که یادش بماند، تکرار کرد: ... به قدر عمری است که پاش صرف کرده ام. روباه گفت: آدم­ها این حقیقت را فراموش کرده اند، اما تو نباید فراموشش کنی. تو تا زنده ای نسبت به آنی که اهلی کرده ای، مسئولی. تو مسئول گلتی. شهریار کوچولو برای آن که یادش بماند، تکرار کرد: من مسئول گلمم. ا. شربیانی ...more
• 
  Claudia Ramírez

  Pero qué cosa tan más hermosa.
  
  Tengo un vago recuerdo de haberlo leído cuando estaba pequeña, pero ni de cerca me impactó como me ha impactado ahora.